ameliyat maşası

ameliyat maşası'nı iyi ki ameliyat geçirmeden önce yazmışım. yoksa şu halimle sadece şu mısraı yazabilirdim:

"ulan doktor! bu senin yaptığına ölümle korkutup ameliyata razı etmek denir..."

unutulmaz bir travmaydı efendim. hala her gece karnımı deşen metaller görmemin başka bir açıklaması olamaz. ama hayata ölümle dönmek pek güzel, pek şirin. ölümden dönmedim çünkü, kimse öyle olmuyor. ölümle dönüyoruz yine tıpış tıpış. 80 günde devr-i beden ettikten sonra hayata dönme çabaları ancak emekleme düzeyinde oluyor. insan ancak sevenlerinin yanında koştuğunu hissedebiliyor. oysa dimdik biçimde yürüyemiyorum bile, zoruma gidiyor doğrusu.

ilginçtir bu 80 gün içinde en çok özlediğim şey cenin pozisyonunda uyumak oldu. insan sırt üstü yatınca sürekli bir yerlerden düşebiliyor çünkü. evet evet tıpkı o his işte. saniyeler içinde açılan koca bir boşluk. günlerce o kucakta uyudum ben.

uyanmak istiyorum artık. sonra iyice kıvrılıp derin ve ameliyatsız bir uyku uyumak günlerce. evet depresyon bile olsa bu çağırdığım, bu hayattan itilip kakılmış hallerime çare olur belki.  depresif de olsa dimdik yürüyebilmek, karnımı tutmadan ayakta durmak, deliksiz uyuyabilmek, yeni izlerimle barışmak istiyorum.

seksen günlük isyanı tek başıma bastırdım çünkü ben, çok yorgunum be doktor. hem tıbba da inanmıyorum artık. kararsızlığınız  tam seksen günümü aldı, bana paha biçilmez nefesler verdi. şifayı verenin kim olduğunu, eğer istemezse kırk kapıdan döndürdüğünü ve istediğinde 1,5 saat içinde geri verdiğini iyice bildim ben.

size teşekkür ederim ama mümkünse artık görüşmeyelim doktor.

2009?