KAĞIT RENKLERİ/ Zeynep Arkan *

Bütün ithafları kaldırdım şiirlerimdeki

Diyen Sami Baydar’a yanına ne aldın peki, diye soramadan gitmesini

Tavansız bir şadırvandan gökyüzüne bakarak

Hiç görmediğimiz kağıt renklerine yazdığını bilmedik.

Bizim ahkâmlarımız çoktur. Mesela bizde dünya da çoktu, isteseydi verirdik

İstemeden vermeyi bilseydik bir mandalinayı soyar gibi kolayca

Bir eli kırılınca diğerine bakarak düzelten

İlkel insanlardan çok ileride

Öyle çok ileride bir yerde, çok fazla

Uzaklaştıktan sonra anlaşılan bir mesafede çok yakından bakılınca hepimiz

Sağa sola fırlatılmış insan özetleri.

Anlattıkça kayboluyor anılar ve sanki yaşanmamış

Çürüyen bir makyajın altında da güzeliz

Dünyada bakacak bir yer yok, anılar kayboldular

Kare bir masanın etrafında Mahşerin Dört Atlısı

Çorbasını bitirip yemeğine geçerken

Ayağıyla merdiveni konuşturan bir adam

Dünyayı odasına asıp, pencereden bakmayan

Konuklarını yollayıp bakmamış hiç ardına.

Merzifon'da ahşap bir ev, içten merdivenli bir kalp 

En büyük değer, en küçük değer

En küçük değere ulaşmış ağır suçları.

Ne kadar çok acısanız da yüksekten bakan merhametiniz

Yüzüne söylenemez kelimeler için ölümü bekleyen

Bir kaçağı karanlıkta kıstıran korkudan daha derin

Kalpler yanılır ve yer bulamaz yanılmamışların yanında

Arzuların başlayış ve bitiş saatleri sizin ağzınızda

Yüzünü solduracak çiçeklerin gölgesinde uyuyan güzelliğin.

Bir zamanlar belki o da gülmüştü arkadaşlarıyla.

*Hacı Şair / Mart-2013